خوب یادمان می‌آید روزی را که محمدرضا طالقانی، پیشکسوت خوشنام کشتی ایران از نگرانی‌هایش برای آینده ورزش اول کشور گفت. آن روز طالقانی با نگرانی آماری را نمایش داد که بیانگر کاهش شدید توجه نوجوانان و جوانان به کشتی بود. آماری که نگرانمان کرد و واقعاً هم جای نگرانی داشت.
در سال‌هایی که تمام نگاه‌ها متوجه فوتبال بود (البته هنوز هم هست) شاید تصورمان این بود که، چون کشتی ورزش اول ماست نیازی به حساسیت آنچنانی ندارد و خودش راه خودش را پیدا می‌کند، اما اینگونه نشد و در شرایطی که کشور‌های رقیب و غیررقیب سرمایه‌گذاری می‌کردند، ما در حال سوزاندن سرمایه هایمان بودیم. نتیجه کاملاً مشخص بود، زیرساخت‌های کشتی تقریباً نابود شد و عدم نتیجه‌گیری درست در مسابقات بین‌المللی کاری کرد که کشتی کم‌کم محبوبیت خود را بین مردم از دست داد. مردمی که باید بین‌شان باشی تا ببینی چگونه با دقت کشتی را دنبال و چگونه با ریزبینی کوچک‌ترین اتفاقات کشتی را رصد می‌کنند.
درست در اوج ناامیدی بود که سکان هدایت فدراسیون کشتی به علیرضا دبیر سپرده شد. مردی از جنس کشتی که خوب می‌دانست المپیک چه جور جایی است. می‌دانست مسابقات قهرمانی جهان چه حال و هوایی دارد، نه اینکه دیگران نمی‌دانستند که شاید حتی بهتر از دبیر این شرایط را درک می‌کردند، بزرگانی مثل طالقانی، خادم و مرحوم یزدانی‌خرم، ولی دبیر یک تفاوت ویژه داشت و آن هم توجه به زیرساخت‌ها و نسل آینده کشتی بود.
به‌طور حتم به مدیریت علیرضا دبیر و نحوه برخوردهایش می‌توان عیب و ایراد‌های زیادی گرفت، اما نباید از جاده انصاف خارج شد که دبیر در طول دوران مدیریتش بر کشتی تا امروز که در آستانه شروع مسابقات کشتی فرنگی قهرمانی جهان در سال ۲۰۲۵ هستیم کاری کرد که کشتی ایران از رکود خارج شد. در یک کلمه باید اذعان کنیم که مدیریت درست کشتی ایران را نجات داد و این مهم‌ترین دستاورد او جدای تمام موفقیت‌هایی است که به دست آمده، از جمله قهرمانی مجدد کشتی آزاد ایران در جهان بعد از ۱۲ سال است.
دبیر مدیریت کشتی ایران را متحول کرد. ایجاد کمپ‌های تمرینی مجهز، به‌کارگیری امکانات و روش‌های نوین تمرینی برای کشتی‌گیران به‌خصوص نسل جوان و آینده‌دار این رشته از جمله اقداماتی است که دبیر انجام داد. بدون تعارف باید عنوان کنیم که بخش قابل توجه و عظیمی از اقبال دوباره نوجوانان و جوانان به کشتی و روی آوردن آنها به ورزش اول ایران ثمره تلاش‌های مدیریت فدراسیون کشتی و برنامه‌ریزی درست و نگاه به آینده این فدراسیون است.
کشتی ایران به مسیر خود بازگشته، آن هم با رویکردی حرفه‌ای در کنار روح اصیل پهلوانی که می‌شود آن را در نگاه تک‌تک کشتی‌گیران ایران دید. ایران حالا باز هم بر قله کشتی دنیا ایستاده است تا ثابت شود نحوه مدیریت و داشتن برنامه چقدر می‌تواند تأثیرگذار باشد. آنچه که امروز در کشتی دیده می‌شود نتیجه همین نوع مدیریت است. مدیریتی که باز هم تکرار می‌کنیم قطعاً نقاط ضعفی هم دارد، اما بدون تردید موفقیت‌هایش بیشتر است، مدیریتی که می‌تواند نقاط ضعفش را هم پوشش دهد. حالا می‌توان با اطمینان بیشتر گفت که موفقیت کشتی تنها قهرمانی در مسابقات جهانی امسال نیست. موفقیت، نجات کشتی ایران است که باز هم به مسیر درست خود بازگشته و با مدیریت درست باز هم به تمام دنیا ثابت کرده که ایران آقا، شناسنامه و اعتبار کشتی جهان است که دوباره با قدرت برگشته است.
